بانو...
درمقابل آینه هر صبح بیآرا ی چشمان غمگینت را...
و لبخند زیبای لبان سرخ ات که می پوشاند تنهاییت را...
بانو....
هرگز ،هرگز! غم دل با نااهلان نگو....
اهل دلت میداند ،میخواند غم تنهاییت را...
دلگیرام از این سکوت تلخ
خسته ام از این فریاد سرد
نه انگار از این بی طعمی ها رهایی نیست
نه از این جدایی ها وصالی نیست