من چه ساده قصه چشماتو میفهمم
بی هیچ اجباری اینو تنها من میفهمم
تو چه آسون گرفتی هرچی تو دنیارو
همیشه با لبخندت دادی جواب دنیارو
قهوه های تلخی که من می نوشم
جانا چه شبیه رنگ چشمان تو هست
اندوه چشمان سیاهت کتمان کردنی نیست
و گاه گاهی یاد چشمان تو می افتم
و بازهم پرسه زدم در پیاده رو شعر