بخشش

کاری به دنیا  و کلیشه هاش ندارم 

من رها کردم هرچی که دارم ندارم

گذشتم از همه حتی خودم 

بخشید هرچی وهرکی رو دلم

من رها کردم هر غمو اندوهم

من رها کردم نگاه غمگینم

خندیدمو چرخیدمو گشتم زمینو

غافل از اینکه آخر دنیا همین جاست

ته دنیای هر آدم کنارش همونجاست 

گذشتم  از آخر دنیا همین جا

بخشیدم دنیارو به هرکی که اونو خواست

حساب

در کنار این همه عدد و حساب 

آنچه قابل حل روی کاغذ نیست

حس ام به چشمانی است 

که نشد دسته تماشا را از آن کوتاه کرد...

چه ساده

‏من چه ساده قصه چشماتو میفهمم

‏بی هیچ اجباری اینو تنها من میفهمم

‏تو چه آسون گرفتی هرچی تو دنیارو 

‏همیشه با لبخندت دادی جواب دنیارو

تلخ

قهوه های تلخی که من می نوشم 

جانا چه شبیه رنگ چشمان تو هست

اندوه چشمان سیاهت کتمان کردنی نیست

و گاه گاهی یاد چشمان تو می افتم

و بازهم پرسه زدم در پیاده رو شعر 

تمام من

زندگی من شده تکرار غم انتظار

زن که باشی می فهمی معنی انتظار

تمام جوانی من به انتظار تو تباه شد

نگو که دیره نه نگو نمیشه و تمام شد 

اسفند

من فقط گاهی کمی دل تنگ تو می شم

من فقط گاهی دلواپس نفس های تو می شم

من به هرلحظه ،هراز گاهی مست بوی تن تو می شم

گفته بودم به تومن ،زنده ی حرم نفس هاتم