قهوه های تلخی که من می نوشم
جانا چه شبیه رنگ چشمان تو هست
اندوه چشمان سیاهت کتمان کردنی نیست
و گاه گاهی یاد چشمان تو می افتم
و بازهم پرسه زدم در پیاده رو شعر